Dag 54 : Ivrea - Roppolo

Dag 54 : Ivrea - Roppolo

Vermits ik inmiddels 2 dagen voor lag op de planning en er een dagtocht van 38km op het schema stond, besloot ik wijselijk deze tocht op te splitsen in 2 delen en te overnachten in Roppolo aan het meer van Viverone.

De mevrouw van de Wildwater Kanoclub te Ivrea had voor Renato uit Venetie en mezelf een kamer geboekt in een B&B met de naam Villa Emilia.

Eerst moest er een goede 23km gestapt worden, hoofdzakelijk op licht dalend terrein en op bos- of landwegen. Aangenaam om te stappen. Relax voor benen en voeten !

Om 15u zat mijn dag er reeds op en  ik belde dus aan in de Via Emilia, op het huisnummer van de Villa Emilia. Een Engels sprekende dame kwam even piepen aan een luikje en zei dat ik eventjes moest wachten. Luttele momenten later ging een blauwe poort open en betrad ik het kleine paradijs van Loretta. Ik had meteen het gevoel in een of andere scene van een boek van Garcia Marquez of Isabel Allende te stappen. Een dame met een zigeunerskleed, die zich ook een beetje exotisch Gipsy gedroeg, een binnenkoertje vol met planten, bloemen en vooral kruiden, een eetplaats voor de gasten achter licht doorzichtige linnen gordijnen in een kleurige setting aangekleed met een mengeling van inheemse antiquiteiten en (vooral) spullen uit het Midden-Oosten en Azie. Ook de rest van het huis ademde een sfeer van magisch-realisme.

Een jong hond(je), een bastardo van het zuiverste ras, met de koningsnaam Faruk liep er speels rond en kwam af en toe likken aan mijn tenen nadat k schoenen en kousen (een van de fijnste momenten van iedere dag) had uitgedaan.

Voetjes in een koud bad met bi-carbonaat, en met een bokske in de aanslag werkte ik de achterstand in de verslagen voor mijn blog wat bij. 

 

Fantasia en Amore is wat je nodig hebt in de keuken had Loretta,  de gastvrouw van de B&B gezegd. Het resultaat van haar kokkerellen mocht er dan ook zijn : allemaal lekkere en gezonde Italiaanse tapa's voor het innerlijke welzijn van de stapper. Verhalen over onze tocht en het leven van Loretta in Egypte en Pakistan vulden de rest van de avond waarbij voornamelijk in het Italiaans gesproken werd en waarin ik even als Antonio (Antoon is mijn tweede naam) door het leven ging vermits Geert niet door een Italiaanse strot te rammen valt.

Nadat iedereen onder de dons gekropen was, werkte ik nog wat verder aan de verslagen in de stilte van de late avond -bijna nacht-  in de bijzondere sfeer die doorheen het huis spookte. 

 Een nieuwe mooie avond werd geschreven, een nieuw stukje van de  prachtige puzzle werd gelegd. 

Met een voldaan gevoel keerde ik naar bed en het duurde dan ook niet lang vooraleer ik in een diepe slaap viel zonder ook maar een keer wakker te worden, de eerste keer sedert 14juli.

Voor de geinteresseerden :

Villa Emilia ****

Www.villaemilia1899.it