Dag 47 : Sembrancher - Bourg St Pierre

Dag 47 : Sembrancher - Bourg St Pierre

Op dag 48 wou ik boven op de col van de Gran San Bernardo staan, want die dag was mijn verjaardag en de idee om op het hoogste punt van deze trip te staan op mijn 45ste verjaardag leek me wel wat.

Dit had ervoor gezorgd dat Michael, Christof en ikzelf een dag eerder dan voorzien (had een dag gewonnen op mijn schema) aan de beklimming van de Grand St Bernard begonnen. In twee dagen zouden we een afstand afleggen van ongeveer 35km en een hoogteverschil overbruggen van ongeveer 1900 meters. 

Niettegenstaande de twee heren zowat de helft van de wereld gezien hadden en zelfs op de top van de Kilimanjaro Afrika overzien hadden, konden ze deze wandeling best wel pruimen. En het moet gezegd, het was ook prachtig. 

We trokken ook de nodige tijd uit om extra te genieten : in de vorm van pootje baden in het ijskoude water van een bergrivier,  een siesta na de de pic-nic (zonder tonijn deze keer)  waarbij een overheerlijk smeuig geitenkaasje de hoofdrol speelde, een stop bij een cafeetje voor een lekker kopje koffie, ... Kortom, een dag vol genot.

Daarbij mochten we tevens tegen 20u het gezelschap verwachten van twee andere vrieden : vriend Rik, alias groot laweit, en vriend Fille, man van looks (a la Cancellara) en standing (werkzaam bij een grote bank). 

We troffen elkaar op de camping van Bourg St Pierre waar we een soort van basic chalet huurden voor nauwelijks 80 Zwitserse Franken en waar we in de mogelijkheid waren om de gerechten van traiteur Vincent uit de Vennestraat te Genk  op te warmen.

In regel is het zo dat wanneer twee mensen zich toevoegen aan een klein gezelschap van drie man de groepsdynamica toch wel verandert. En dit is zeker zo als zich het binnen het groepje van twee ene zekere Rik Vos bevindt. 

Vrienden Fille en Vos hadden niet alleen het avondeten voorzien, ze brachten ook mijn andere wandelschoenen die in Belgie gerepareerd waren, verjaardagskaartjes, een cake met negen kaarsjes gebakken door mijn moeder en dochter Emma en bij gebrek aan het voor de grap gevraagde pornografische materiaal de uiterst irritante Duitse zangzin "du bist eine Slampe..." die meermaals op dag 48 door de vallei zou weerklinken.

Viske Rok en Cancellara waren er duidelijk klaar voor om de resterende 900 meters te overstijgen afgaande op het animo dat ze toevoegde aan de reeds gezellige sfeer.