Dag 46 : St Maurice - Sembrancher

Dag 46 : Saint Maurice - Sembrancher

De abdij van Sint-Maurice is in de Romeinse doorvoerpost Agaunum gebouwd op de ruïnes van een voormalige tempel, die gewijd was aan Mercurius, de god van de reizigers. De plaats werd voor het eerst bekend door een handschrift van Sint-Eucherius, bisschop van Lyon, dat hij rond het jaar 454 stuurde aan bisschop Salvius. Eucherius kreeg een openbaring waardoor hij overtuigd raakte van het martelaarschap van een Romeins legioen, het Thebaanse Legioen onder leiding van Sint-Maurice (Sint Mauritius)

En het was precies deze Maurice die als een Romeinse bewindvoeder in mozaiek afgebeeld werd achter het altaar in de kerk van de abdij. Geen kruis van Christus, geen afbeelding van Maria, maar een perfecte belichtte mozaiek van een Romeinse soldaat die dan nog bovendien uit Egypte kwam.

Uit het verhaal van Pere Hotellier konden we opmaken dat Sint Maurice uit Thebe -een oude stad uit Egypte-  kwam en dat hij als gewone soldaat opgeklommen was in de militaire hierarchie tot bewindvoerder van een legioen van 6600 Thebetaanse soldaten. Wat niet gewoon was voor die tijd (250A.D.) was zijn geloof in een God. Het Romeinse rijk zou in die periode immers nog de kerk als een bedreiging zien voor het keizerrijk.

Wat dus ook zou blijken uit de daden van Mauritius toen hij de opdracht kreeg van de keizer om een dorp vol met christelijken uit te moorden. "Eerst het woord van god, dan het woord van de keizer" zou Mauritius gezegd hebben waarop de keizer een tiende van het legioen (decimeren) terecht stelde.

Uiteindelijk zou het hele legioen worden uitgemoord waarbij Mauritius zijn troepen zo ver kreeg om geen weerstand te bieden aan de troepen van de keizer.

Prachtig verhaal moet die bisschop van Lyon in het jaar 454 gedacht hebben, ideaal om nog meer zieltjes te winnen voor het Christelijke geloof. Onze pere hotellier was alvast overtuigd, dat was duidelijk. Maar andere geschiedschrijving werpt een aangepast  licht op de heldhaftigheid van Saint Maurice. Niet van dezelfde orde grootte als onze Godfried Van Bouillon die, zo leren we in onze geschiedenisboeken in de lagere school een held zou zijn en koning werd van Jeruzalem maar eigenlijk zeen gewiekste opportunist was die in het Noorden van Italie menig vrouwschoon geweldadig behandeld zou hebben. Doch dit geheel terzijde.

Wat ik eigenlijk wou zeggen : de mozaiek van St Maurice is enig mooi en door de plaats die het inneemt in de kerk ongelooflijk uniek. Een aanrader voor een stop voor diegene die Italie via de Gran San Bernardo aandoet.

Na de deskundige uitleg van de pere, begonnen we aan onze dagtocht. Tot in Martigny zouden Elly, Thom en ikzelf samen stappen. Vanaf Martigny zou ik een  bijkomende 12 km aan het traject breien tot in Sembracher. 

In Martigny zouden onze wegen dus scheiden en we zouden elkaar gezien onze planningen die we naast elkaar gelegd hadden niet meer zien. 

Ik ben overtuigd dat de ontmoeting met dit Nederlandse koppel niet zomaar gebeurde. Op het moment dat ik me redelijk ellendig voelde door dat verdomde rechter scheenbeen, waren zij er plotseling waarbij dan ook nog eens bleek dat Elly een fysiotherapeute was.  Naast de goede medische raad, de leuke verhalen gaven ze me ook extra brandstof om voort te zetten. En daarbovenop... een idee om eenmaal thuis misschien ook uit te proberen. (rara)

De avond van dag 46 vervoegden mijn vrienden Christof en Michael  me (wat ben ik geliefd seg)  om vanuit Sembrancher op dag 47 samen de beklimming van de Gran San Bernardo aan te vatten. Alvorens Zwitserland te verlaten at ik nog een overheerlijke kaasfondue (herbes). 

Dit ventje kroop op dag 46 met goed gevulde maag en met de fijne gedachte van twee nieuwe Nederlandse vrienden in zijn figuurlijke achterzat onder de wol.

En nu maar hopen dat die twee andere vrienden niet bepaald in snurkmodus geraakten....