Dag 40 - 42 : Yverdon - Lauzanne

Dag 40 : Yverdon - La sarraz

Dag 41 : La Sarraz - Lausanne

Dag 42 : rustdag Lausanne

In plaats van in drie dagen wou ik in twee dagen geraken in Lausanne. Volgens Jean-Samuel was Lausanne de moeite waard voor een stop. Een goede 65 km moest dus afgelegd worden in twee dagen.

Het ritueel van vroeg opstaan, van mijn eerste stappen in de nieuwe dag zetten voordat de klokken 7 keer hadden aangegeven dat ze er nog  hingen,  en van een uurtje later ergens een stevige kop koffie versieren werd op dag 40 ook gerespecteerd.

Vanuit Yverdon volgde ik de bewegwijzering van het 'tourisme pedestre'  naar Orbe.

De bewegwijzering bestaat uit gele plaatjes met de aanduiding van bestemmingen en het benodigd aantal uren,  plaatjes met het opschrift toursime pedestre of gewoonweg markeringen in verf op boom, steen of weg. Overal in Zwitserland werden ze met de nodige accuraatheid geplaatst en dorpen en steden werden op die manier via bos- en veldwegen met elkaar verbonden. Een paradijs voor de wandelaar : geen drukke wegen, geen frequente raadpleging van je gids, geen onnodige kilometers. Bovendien werden de wegen gekozen op zo'n manier dat ook de mooiste plekjes de revue passeren. 

In Zwitserland wordt bovendien de Via Francigena aangeduid met wandelroute 70. In 13 etappes van de Frans-Zwitserse grens in Auberson naar de Italiaans-Zwitserse grens via de col St Bernard. 

Ik had dus besloten om de route 70 te volgen en niet mijn gids te volgen in Zwitserland. Behalve dan tijdens het tweede gedeelte van dag 40 (namiddag) omdat er een onnodige 9 km was in opgenomen en ik anderzijds niet in 3 maar in 2 dagen Lausanne wou bereiken.

 

In Orbe, een stadje dat ik bereikte na 4uurtjes stappen, verleidde een bord langs de weg met het opschrift Mosaiques Romaines me voor een cultureel- historsch intermezzo.

De mozaieken getuigden van een ver maar rijk verleden te danken aan de vruchtbare aarde in de vallei tussen Yverdon en Orbe (Urba in het Latijn).

Dat de villa op deze plek lag, enkel mozaieken worden getoond, moet anderzijds niet verwonderen vermits de via Francigena de voornaamste oude Romeinse Heirbaan naar het Noorden volgt (de E40 van 2000 jaar geleden).

En of het de moeite waard was !

Het vooropgestelde doel om Ordonnay te bereiken zat er niet in op dag 40. In la Sarraz een goede 10 km voor Ordonnay was er een camping. Uiteindelijk bleek dit een lap grond te zijn gelegen naast het zwembad waarvoor ik dan ook nog eens 22 Zwitserse Franken moest neerdokken.. Pure afzetterij. Ik was een beetje boos op mezelf dat ik me zo in de luren had laten leggen. Dat bedrag had ik immers kunnen uitsparen door ergens langs te kant te gaan kamperen. Soit.

Zwitserland is pokkeduur. Gelukkig dat het niet de grootte heeft van Frankrijk!

Het kwam me ook voor dat ik nu al drie dagen aan het trekken was door Zwitserland en dat er nog niemand ( op uitzondering van Jean Samuel) met interesse gepolst had naar wat ik aan het doen was. Mijn vlagske moest toch duidelijk maken dat ik niet bepaald van de buurt was, niet ?

De eerste innerlijke bedenking met een klein kantje van een vooroordeel over de Zwitsers werd door me gemaakt : alles hier  picobello in orde maar het heeft geen ziel ! 

Welke wind deze innerlijke bedenking verder in de vallei blies,  blijft een raadsel maar nog geen 12 uur later werd het begin van mijn vooroordeel in de kiel gesmoord door de ontmoeting met Sylvie, haar dochtertje Charlotte en later ook haar echtgenoot Jean-Andre. 

Monsieur, monsieur,... en ze spoedde zich achter me aan. Vous faites La francigene? Vous connaissez ? (vroeg ik verbaasd). Bien sur ! On a deja loge des pelerins ! Et bien voila, zo maakte ik kennis met een Zwitserse middagtafel.

Silvie werkte part-time in een bibliotheek waar er haast geen boeken meer waren (??) , de andere helft van haar tijd besteedde ze aan de goede zorgen van haar gezin. Jean-Andre werkte als designer van  websites vanuit een prachtig ingerichtte zolder thuis.. Daarnaast 

had hij samen met een Italiaan en Amerikaan een start-up opgericht om te werken aan een software  die gehackte sites snel moest kunnen opsporen. En dit allemaal via de Cloud !

En Charlotte, wel Charlotte deed me een van haar tekeningen cadeau. Mijn eerste op deze reis. Wat was dat ook weer van die ziel ? 

Geen uur later halverwege Lausanne was het dan weer een lieve mijnheer die de koelte opzocht van het bos om een salvo aan vragen op me af te vuren. 

De camping van 22 Zwitserse Franken blijft wel een mega rip-off.

Het meer van leman ( geneve of lausanne)  kwam na 9 uur stappen in zicht en aan de overkant van het meer lagen ze dan : de Alpen. Het gebergte dat de Cathagers onder leiding van Hannibal met olifanten overstaken om te verhinderen dat de Romeinen via Iberia Noord Afrika zouden binnen vallen en veel later Napoleon hetzelfde deed om de 

Oostenrijkers op hun donder te geven in Lombardije.

Het was genieten, puur genieten. Lang duurde het genot niet omdat mijn rechter scheenbeen begon zeer te doen. In die mate dat ik verplicht was om de laatste 3 km iedere 200 meter ergens een rustplek op te zoeken. Een paar dagen eerder had ik dezelfde pijn gevoeld maar na een nachtje rusten was de pijn verdwenen en kon ik de volgende dag zonder zorgen verder. Te catalogeren onder de vele ongemakjes die je tijdens een dergelijke tocht proberen uit je evenwicht te brengen.

Maar nu was het anders. Ik had me mogelijks geforceerd om de afdaling in 2 dan wel in 3 dagen te doen. Gelukkig maar had ik dus op dag 42 een etmaal Lauzanne op het programma staan. 

De pijn was op dag 42 verminderd maar het was duidelijk dat een dag rust onontbeerlijk was om door te kunnen stappen op dag 43. De apotheker gelegen aan de jeugdherberg waar ik sliep in de buurt van het kantoor van Jacques Rogge  (het IOC) was alvast zo vriendelijk om me een tiental samples gel tegen spierpijn te geven. 

De man aan de receptie van de jeugdherberg was dan weer uiterst behulpzaam door me zakken vol ijsklontjes te geven. Het komt wel goed. Het moet !!!

Het bezoek aan Lausanne was er eentje op langzame tred, eentje waarmee je in een jaar Rome nog niet bereikt. Een charmante stad, Lauzanne. Aparte kathedraal, vroege gotiek, getekend door de gevolgen van het reformisme ( geen schilderijen, haast geen beelden, altaar verwijderd, ...) . Een bijzonder mooi stempeltje in mijn credentiale was de beloning om weliswaar met de tred van een luipaard naar dit godshuis te stappen. 

Het goot bakken regen. Het was de eerste echte regen in ongeveer een maand. Ook de temperaturen waren merkelijk gekelderd tot op een niveau van "amper" 20 graden. 

De weersvooruitzichten voorspellen de komende 3 dagen trouwens niet veel goeds. 

Op de col St Bernard zou het morgennacht vriezen -1 en overdag de 10 graden niet overstijgen

Maar we blijven positief. Nog 4 dagen et on est mi-chemin !!!