Dag 20 : Hermonville - Reims
Ik was vroeg bij de pinken op dag 20. Moest ook want ik wou vroeg toekomen in Reims om twee redenen : 1. omdat ikReims al zo lang wou bezoeken en 2. omdat het die dag broeierig heet zou worden.
En het werd heet. Meer dan 35C in de schaduw rond de middag.
De relatieve koelte van de morgen en de vele mooie bossen op mijn pad zorgden echter voor best wel een doenbare tocht. Bovendien moest slechts 21 k worden afgelegd.
Rond 1u kwam ik dan ook toe in de oude hoofdstad van Gallia Belgica, Durocortorum, het huidige Reims. Ik had een kamer gereserveerd in het centre international de sejour die ik zou delen met een nog nader te ontmoeten iemand.
Die iemand werden uiteindelijk Walter uit Brazilie, een 22 jarige student die zijn eerste master computerwetenschappen had beeindigd in Reims en volgend jaar in Parijs zou verder studeren en Tsja, ook vooraan in de twintig, uit Zuid-Korea naar Frankrijk afgereisd om al werkend als schilder Frans te leren. Tsja studeerde voor Chocolatier en wist dan ook alles over onze chocolade. De jongeman had tevens ons land bezocht en fier legde hij me uit dat hij helemaal naar Luik was gegaan. Ik dacht in eerste instantie om aldaar het bischoppelijk paleis te bezoeken. Bleek dat ie de trein had genomen om een Luikse wafel te eten. How about that !
Best wel vriendelijke jongens, maar respect voor een baard van inmiddels 22dagen oud was er niet bij. Ik zou in het bovenste bed slapen.
Ziedaar de ingredienten voor een mega slapeloze nacht : een vreselijke warme dag, een centre de sejour die gelegen naast de autoroute, weliswaar aan een strook met fluisterasfalt en een snelheidsbeperking van 80km, niet voorzien was een koelings- of ventilatiesysteem, een te kleine kamer voor drie man, een ouwe van straks 45 die de stijgende warme en zuurstofarme lucht moest inhaleren in het bovenste bedje, twee studerende gasten met 20 ipad en iphone devices die in ieder stopkontakt van de ruimte gezien de wet van behoud van energie lekker nog ns voor extra potentieel vermogen zorgden.
Veel schaapjes heb ik niet geteld maar ik ben de tel wel kwijt geraakt bij het aantal keren dat ik me van ligging heb veranderd.
Reims daarentegen was wederom een mooie ontdekking. In de kathedraal waar iedere pelgrim dagelijks tussen 2 en 5 door een drieledig panel aan de ingang van dit meesterlijk gotisch bouwsel met de nodige aandacht wordt ontvangen, kreeg ik van de vriendelijkste van de drie ( panelleden) de prachtigste stempel in mijn paspoort tot dusver. De meest norse van de drie verwees me door naar de baseliek Saint-Remi als andere toeristisch highlight in the city. En dat was gewoon een bijzonder goede tip.
Ten eerste omdat de koelte in de basiliek aangenaam was en in schril contrast stond met de zengende hitte van buiten, ten tweede omdat het tevens een kunsthistorisch gebouw was en ten derde -vooral- omdat een naar ik kon inschatten 70 personen tellende Engelse koor onder begeleiding van een orgellist aan het repeteren was.
In die setting, koel en sfeervol, heb ik dan meer dan een uur gewerkt aan de verslagen van dagen 14-17.
De muziek katapulteerde mijn gedachten ook even terug naar de eucharistieviering van dag 1 in Canterbury. Ook toen klonk het hemels.
Een basiliek is in de Rooms-Katholieke kerk een ere-titel voor een bijzondere kerk.
En wat maakt nu de kerk van Saint-Remi een basiliek ?
De resten van de bischop Saint Remi die er terug te vinden zijn.
En wie was bisschop Saint Remi ?
Hij die Clovis, zijn twee zussen en meer dan 1000 Frankische soldaten doopte op 25 december van het jaar 496. Hierdoor werd onder andere de basis gelegd voor het katholicisme in Frankrijk. Althans dat is toch de versie die terug te vinden is in onze geschiedenis boeken en zij die vroeger Artis Historia punten verzamelden, zo staat het ook in het zesdelige werk van 's lands glorie.
Anderen hebben vanuit historisch oogpunt kritiek en zeggen dat Clovis’ doop, Frankrijk niet tot het katholicisme bekeerd heeft, aangezien deze religie reeds vast verankerd was in de Gallo-Romeinse bevolking. Bovendien beweren zij dat de doop ook niet de geboorte van Frankrijk als natie kenmerkt. Zij zijn van mening dat het passender zou zijn om de geboorte van Frankrijk te plaatsen bij de verdeling van het koninkrijk van Karel de Grote in 843 waardoor Karel de Kale, en niet Clovis, tot eerste koning van Frankrijk werd gemaakt.
Geschiedenis, een exacte wetenschap ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten