Dag 21 : Reims -Ambonnay

Dag 21 : Reims - Ambonnay

Na een slapeloze nacht kostte het evenwel geen moeite om bij de eersten aan de ontbijttafel aan te schuiven.

Om 7u 's morgens had ik trouwens afgesproken met drie andere pelgrimmers die me zouden vergezellen tijdens de eerste 4 kms van de dag. 

Na km 4 splitsten onze wegen  : zij verder naar Compostela, ik verder richting Rome. Omnes viae romam non perducunt tenzij met een gigantische omweg want volgens een plaatje was het nog een goede 2400 km naar Compostela vanuit Reims.

Na km 4 was ik dus weer op mijn ukkie, rustig langs het verbindingskanaal Aisne - Marne., af en toe opgeschrikt door een moedige jogger of fietser.

Het kanaal leek me in onbruik geraakt te zijn, niettegenstaande de vele maalderijen en silo's die ik langs het kanaal tegenkwam. De sluiswachterhuisjes herbergden  geen gelukkige gezinnen van sluiswachters, sluiswachtersvrouwen en sluiswachterskinderen meer.  In plaats van deze ambtenaar kwamen panelen die bij het naderen van de sluis aangaven op welke manier de schipper zelf de sluis kon bedienen. 

Het meest voorkomende systeem bestaat erin aan een koord te trekken die op 1/4 breedte van het kanaal hangt en bevestigd is aan een lijn die 4 meters hoog over de ganse breedte van het kanaal gespannen is.

Het deed me telkens denken aan een WC van vroeger waarbij de waterbak een goede twee meter boven de Wc pot was bevestigd en waar aan de zijkant een ketting bungelde met aan het uiteinde een houten handgreep.

Simultaan met de gedachte dat dit kanaal waarschijnlijk echt niet meer zou gebruikt worden, verscheen er in de verte in een van de bochten gehuld in wat ochtenddauw een redelijke grote pleziervaart-boot.

 Met de hoed in de hand komt men door het ganse land en dus nam ik me voor om de schipper eens uitgebreid te groeten. Langzaam maar gestadig naderde de boot en snel kreeg ik te zien dat er een Amerikaanse vlag wapperde aan de spiegel van het vaartuig. 

De schipper groette me joviaal terug. Ik bleef de boot een beetje nakijken zodat ik plots zag dat van de andere kant van de kajuit ,naar ik vermoed, de schipper's vrouw compleet naakt kwam opduiken, zich weliswaar snel een wegbanend naar de kajuit waar ze dekking zocht bij de schipper. En dekking in de betekenis van beschutting, beste lezer.

Mijn ochtend kon alvast niet meer stuk vooral met de gedachte dat precies een inwoner van een redelijk puritijns continent, aan de andere kant van de grote plas op een klein kanaaltje tussen de Marne en de Aisne voor een hilarische sexuele impuls zorgde op dag 21 van mijn tocht.

Mag ik vermoeden dat de schipper zelf met zijn wel edele delen bloot voor het roer stond?

Mag een "pelgrim" wel bezig zijn met het stellen van dergelijke vragen? Laat staan hierover  te schrijvenb? 

Op dag 21 trouwens een schalkse vos gezien, (want wat doet dit beest anders overdag)