Dag 25 : Coole -Braux

Dag 25 : Coole - Braux

Op dag 25 was er de ontmoeting  met de wind die bij gebrek aan iets anders in de nog immensere leegte van dag 24, aardig op me losbeukte. De regen was ook goed van de partij en samen zorgden dit duivelse paar voor een extra fysieke uitdaging.

De deconnectering moest compleet zijn moet de Heer gedacht hebben. 

De eerste loslopende hond op mijn reis tot dusver vond het ook maar niks dat de Frangicena langs het erf van 'zijn' eenzame boerderij in de velden lag en maakte het me zonder omwegen duidelijk. 

Reculer was de boodschap. Heb geen idee of mijn wandelstok de situatie erger maakte of precies erger voorkwam. Gelukkig kwam zijn vriendelijk baasje opdagen en wist zijn viervoeter meteen te temperen. 

Hij wil alleen maar aan je snuffelen en dan is ie wel content. Ja, hallo ! 

Een beetje verder dan de boederij met hond ( klinkt als een naam voor een schilderij van Miro) speelde zich een tafereel af dat ik me nog kon herinneren uit mijn kindertijd. Het verzamelen, het samentroepen van de zwaluwen die  in golvende bewegingen en en in lange slierten in dit geval van kruin tot kruin vlogen. Ze waren met zovelen dat telkens ze een boom verlieten voor een ander, de achtergelaten boom precies opveerde. 

Toch spijtig dat het vogeltje zo zelden bij ons nog te zien is :  wat een acrobaat, wat een blijde vogel met een gezwinde vaart,... Door hem hier zo vaak te zien, mis ik hem nu al voor later als ik terug thuis zal zijn.

Op 4 km van mijn eindbestemming, wanneer ik het het minst verwachtte, viel me wederom een aangename ontmoeting te beurt. Een mevrouw die onkruid aan het wieden was, zag me passeren, kwam naar me toegesneld en trakteerde me op een spervuur aan vragen.

Het was tijd voor een pauze vond ze voor haar en haar echtgenoot na al dat groene vingerwerk en zo belandde ik andermaal aan de tafel van een Franse familie.

Beiden gepensionneerd, hadden ze de grote en drukke stad verlaten voor het rustige platteland. En of ze genoten. Waar ze ook van hielden, was ons kleine landje waar ze meermaals per jaar kwamen en waar er, volgens hen goed geleefd werd. Het waren ook meteen de eerste Fransen die ik ooit ben tegengekomen die zeiden dat ze in onze contreien beter eten dan in het land van Victor Hugo. 

Het vriendelijke duo trakteerde me niet alleen op een koffie maar spijsde mijn ransel ook met een perzik, een tomaat, een blikje tonijn, brood, een stukje kaas en speculoos.

Deze dosis levensmiddelen kwam niet echt ongelegen want ik zou die nacht vrij kamperen en de volgende dag zou ik me maar tegen de middag kunnen herbevoorraden.

Budget van dag 25 : 4,05euro ( pasta 1,5euro;  pastasaus 1,35euro en blikje (jawel) tonijn 1,2euro). 

Geen verblijfkosten gezien tentje aan de rand van het veld.