Dag 80 : Abbadia di Isola - Siena

Dag 80 Abbadia di Isola - Siena (7km  buiten)

Vanuit Abbadia di Isola was het een goede vijf kilometer stappen naar Monteriggioni. In de verte, hoog op een heuvel, prachtig mooi in het ochtendgloren konden we deze ommuurde Middeleeuwse stad zien.

Monteriggioni werd in de 13de eeuw gesticht als vestingsplaats door de stad Siena als bescherming tegen de stad Florence. De vesting was ook bedoeld om de oude Via Francigena te beheersen, de centrale weg van Noorwest-Europa naar Rome. De Via Francigena meed immers het moerassige laagland waar de rivier de Elsa vaak overstroomde.

Tot aan de twaalfde eeuw was de strategische, lucratieve weg in handen geweest van allerlei kleine adellijke families, maar daarna trachtten de steden, zoals Florence, Siena, San Gimignano en Poggibonsi de Via Francigena meer en meer te beheersen om het vrije handelsverkeer te bevorderen. Het gebied werd het toneel van de voortdurende gewapende concurrentie tussen Florence en Siena, waar de kleinere steden onderschikt aan waren geworden.

In de middeleeuwen werd Monteriggioni enkele malen belegerd, maar pas in 1554 viel de vesting door verraad, in handen van de vijand, de keizerlijke troepen van keizer Karel V, onze eigenste Gentenaar, waarna ook Siena viel. Monteriggioni kwam in handen van de Medici, die de vesting en de omgeving verkochten aan adellijke families. Pogingen van het moderne Siena om de gemeente Monteriggioni te annexeren, mislukten. Het gebied is sinds 1720 voor een groot deel in bezit van de familie Griccioli, die er wijn produceert, Terre della Grigia-chianti.

Langs de vele kleine bos- en veldpaden  waren er voorlopig weliswaar geen wijngaarden te bespeuren. Wel, een weide van loslopende varkens zoals ik het me kon herinneren van vroeger uit mijn kindertijd bij ons in Neerrepen, bij boer Gust. Die van Gaia zouden dit alleen maar fantastisch gevonden hebben, en ik trouwens ook.

Bij aankomst in Siena zag ik voor het eerst op een officiele wegwijzer Rome staan. Nog 10 dagen en ongeveer 250km scheidden me van de eindbestemming. Ik werd er even stil van. Aangekomen in Siena had ik niet bepaald veel zin in sightseeing vermits ik ook nog een 7tall kms verder moest stappen. Samen met Bernard lunchte ik wel nog op de Piazzo del Campo, eerder alleen om wille van het uitzicht dan wel omwille van de prijs-kwaliteitsverhouding van het gereserveerde. In het stadshuis geraakten we via een aantal administratieve omwegen uiteindelijk bij de juiste persoon terecht die een mooi stempeltje plaatste in mijn inmiddels aardig met inkt gevulde credentiali of pelgrimspaspoort

Bernard bleef dus in Siena, ik stapte voort naar de B&B la Colina, een 7tal km buiten Siena. Bij aankomst werd ik niet bepaald op een aardige manier ontvangen door de hond des huizes. Als de bazin niet in de buurt was geweest, ik had het beest doorspiest met mijn wandelstokken. Naast Italiaanse automobilisten, collega-clochards die geen goededag zeggen , heb ik tijdens deze trip ook een grondigd hekel gekregen aan blaffende honden. Dagelijks wordt me zeker honderdmaal  duidelijk gemaakt dat ik en andere clochards  niet welkom zijn. En na 80 dagen maal 100 blafbeurten,  heb je er werkelijk genoeg van. Terugblaffen wat ik een keer geprobeerd heb, helpt ,vrees ik, geen sikkepit, integendeel.