Dag 83-84 : San Quirico d'Orcia - Acquqpendente

Dag 83-84 : San Quirico D'Orcia - Acquapendente

Tussenstop : Radicofani

Een goede 5 km na San Quirico d'Orcia stapte  ik het mondaine kuurplaatsje Bagno Vignoni met haar etherische sfeer en opstijgende waterdampen binnen. Het was nog te vroeg voor de sjieke gasten om wakker te zijn en trof het centrum met haar vijver -gebouwd door de Medici- waar het bronwater met temperaturen van vaak meer dan 50C in verzameld wordt,  desolaat aan. 

Zoals de vele pelgrims in Bagno Vignoni  in de Middeleeuwen hier halt hielden om te rusten, zo ook nam ik er een pauze, een kleine weliswaar. De tocht naar Radicofani was immers lang en door dunbevolkt gebied in de Orcia vallei. Een klein dorpje lag er tussen Radicofani en Bagno alwaar een bar gelegen was, en meer was er niet te vinden. 

Nog acht dagen en een goede 200km. In vergelijking met wat ik reeds had afgestapt leken de resterende kms een peulschil te zijn. Maar benen en geest waren moe. De laatste 8 km naar de top van de heuvel waar Radicofani gelegen was, waren dan ook sleep-en zwoegwerk.

Ik was doodop en hopelijk zou ik die nacht goed slapen ware het niet dat in onze kamer den Canadees besloten had alle Canadese bossen om te zagen. Het werd een lange nacht zonder veel slaap. 

In Acquqpendente, op dag 84, had ik gelukkig mijn eigen kamertje en kon dus goed bij slapen. Naast gezond eten, regelmatig en voldoende water drinken, is slaap onontbeerlijk om het iedere dag tot een goed einde te brengen. 

Dat laatste was soms wel wat moeilijk door een combinatie van snurkgedrag van collega-clochards (mogelijks staat hetzelfde geschreven in de dagboeken van de andere partij)  en de grote variatie aan hardheid van de matrassen waarop ik geslapen had, gaande van het matje op de grond in mijn tent tot een matras die dubbel plooide wanneer ik er in lag. Geloof me vrij, ik zal niet treuren als ik terug in mijn eigenste bedje kan liggen. 

In Het klooster van Acquapendente dat (voorlopig) nog gerund werd door twee nonnekes 

trof ik tevens een vijftal Fransen die me vriendelijk uitnodigde om samen het avondmaal te nuttigen. Zij zorgden voor het eten, ik kocht makkelijkerwijze een fleske rode wijn. 

De avond werd afsloten met het spelen van een gezelschapspel waarin le petit Belge zich niet onbetuigd liet.