Dag 9 : Amettes - Comblain St Abbe

Dag 9 :

Change of plans today. 

Volgens het boekje zou ik op dag 9 naar Bruay La Buissiere moeten. 

Echter Colette gaf aan dat Bruay teveel aan zou doen als het grauwe en grijze Charleroi. Bovendien was de weg er naartoe ook niet bijzonder mooi te noemen. Als alternatief werd Comblain St Abbe als eindbestemming geformuleerd. In plaats van ten noorden van de D341 moest ik ten zuiden van deze departementale weg stappen.

Op mijn eindbestemming zou ik tevens in een katholieke prive school mijn onderdak kunnen vinden. De geestelijken die het runnen zijn traditionalisten had Colette terloops gezegd, niet echt wetende wat ze ermee bedoelde. Het zou alvast de basis vormen voor een mooi nieuw verhaal maar daarvoor later meer.

Het was wederom warm, de warmste dag wederom tot dusver. Bovendien met 34 lange kilometers zou ik het op de eindbestemming echt voor het eerst voelen aan de knoken, voeten, en zelfs een beetje aan mijn rug.

Een goede 6 liter water slokte ik gulzig binnen. Denk niet dat ik dit eerder ooit gedaan heb. Quasi in elk dorpje dat ik aandeed, belde ik ergens aan om mijne 'bidon' te vullen. Ik denk in dorp 3 of 4 van de dag, vulde een inmiddels op pensioen gestelde werknemer van de firma Bridgestone mijn drinkfles. Het was rond de middag en de brave man, niet verlegen om zelf ook een beetje gezelschap - althans die indruk gaf hij me- nodigde mij uit om mijn 'stuten ' in zijn keuken te komen opeten. 

Al gauw kwam ik te weten dat de man als onderhoustechnieker heel Europa afgereisd had voor Bridgestone. Zijn hele leven had hij voor hetzelfde bedrijf gewerkt maar het was maar bij de overname door Bridgestone dat het allemaal ten goede veranderd  was. Die Japanners waren geen gewone jongens met hun werkmethodes zoals Kaizen,... Au debut je n'y croyais pas mais au fur a mesure... Waar hebben we dit nog gehoord?

De man kon moeilijk geloven dat een Pelgrim die zo zot was om 2000kms te stappen ook iets wist te vertellen had over Kaizen, 5why, Pdca!..Soit, het was zeker een a-typisch gesprek voor deze tocht tot dusver maar daarom niet minder het vermelden waard.  Drie kwartier nadat ik bezweet mijn plaats nam in de keuken van 'homme de pneus', zette ik mijn tocht verder om snel te botsen op een familie poreistekers, een moderne variant van de aardappeleters van Van Gogh maar dan vrolijker. 

Ook met deze mensen deed ik een praatje en hier ook botste ik op het nodige ongeloof over mijn initiatief. Ik heb een foto gemaakt van hun familie-uitstap naar de poreivelden want er zat zoveel echtheid en puurheid in hun gezichten. Allen waren ze getekend door het harde werk maar toch behielden ze een zekere fierheid in wat ze deden. Au moins, on est encore les seuls en France qui  travaillent. Schitterend.

Het was tegen 18u dat ik arriveerde in Ecole St Benoit de la Salle in Comblain St Abbe. 

Frere Joseph bracht me meteen naar de infirmiere waar de pelgrims doorgaans gehuisvest werden. Er hing een apart sfeertje, enerzijds omdat alle kinderen op vakantie waren en de school er verlaten en troosteloos bij lag maar anderzijds ook omdat er vele beelden stonden van Maria, Jezus, Jezus en Maria,  en veel andere heiligen die in verhouding te groot waren voor de ruimtes in de school met wel heel lage plafonds.  Het leek alsof die beelden gemaakt waren voor een wereld van reuzen.

De verwelkoming was anderzijds uitermate hartelijk. Wel geen biertje zoals in Amettes. 

Rond 20u werd ik verwacht aan de avondtafel die men voor de gelegenheid buiten had gezet, gezien de aangename temperaturen van de vallende avond. Aan tafel verscheen naast frere Joseph, ook Antoine - oud student die aan het helpen was met de bouw van een nieuwe kapel en pere X die samen met mij hoofdzakelijk aan het woord zouden zijn de rest van de avond.

Bij een bijzonder lekkere maaltijd, door de frere klaargemaakt, ontspon een gesprek over in volgorde van "interessantheid" : 1. mijn tocht; 2. Belgie en 3. Het geloof en in het bijzonder het geloof van de pere, frere en Antoine.

Zoals Colette had gezegd waren het geestelijken die men ook wel traditionalisten - en volgelingen van Monseigneur Lefevbre-  noemt omdat zij trouw zijn gebleven aan de oude Tridentijnse ritus en verwerpen ze de Novus Ordo zoals die door het 2de Vaticaans Concilie in de begin jaren 60 (62-65) werd voorgeschreven.

Geinteresseerd in de verschillen heb ik wat zitten op te zoeken en hieronder vind je  beknopt de grootste verschillen :

1. Latijn

Hoewel de Novus Ordo perfect in het Latijn kan opgedragen is dit al meer dan 30 jaar - op enkele uitzonderingen na - praktisch nergens het geval. 

De oude ritus daarentegen mag enkel in het Latijn opgedragen worden.

Het Epistel (lezing), het Evangelie en de preek zijn natuurlijk wel gewoon in de volkstaal. De gelovigen kunnen alles gewoon volgen met hun missaal waarin, naast het Latijn, ook de vertaling in de moedertaal staat. 

2. Gregoriaans

Een belangrijk aspect van de oude, Tridentijnse ritus, is het gebruik van het Gregoriaans. Gezangen in de volkstaal zijn niet toegestaan, dit in tegenstelling tot de Novus Ordo waarin het Gregoriaans zo goed als verdwenen is.

3.Gebedsrichting van de priester

Binnen het Christendom is het oosten de richting waarnaar men zich keert tijdens het gebed. Vanaf de derde eeuw is deze gewoonte gebaseerd op bijbels-symbolische gronden: Christus als 'Licht van de Wereld' en de 'Zon der Gerechtigheid' en de verwachting van de wederkomst van Christus uit het oosten om de levenden en doden te oordelen: "Want zoals de bliksem vanuit het oosten komt en tot in het westen zichtbaar is, zo zal het zijn met de komst van de Mensenzoon" (Matt. 24:27 en Openb. 7:2). 

De priester in de oude ritus draagt dus de H.Mis op richting het oosten, richting God. 

Elk kerkgebouw van voor 1962 is trouwens "ge-oost". 

Na Vaticanum II staat de priester in de Novus Ordo met zijn gezicht naar het volk gericht. 

 Interessant en zo zou ik het ook aanvoelen :

Tegenstanders van de oude ritus spreken altijd zeer denigrerend over de oosting. Ze spreken over: " de priester staat met zijn rug naar het volk". De waarheid volgens de aanhangers van de oude ritus is echter dat de priester zich, tesamen met de gelovigen, naar God, onze Heiland keert.

4. Enkel de Romeinse Canon en in stilte wordt gebeden

De Novus Ordo heeft een heleboel nieuwe Eucharistische Gebeden terwijl in de oude ritus enkel en alleen de Romeinse Canon (Te igitur clementissime Pater) gebruikt wordt. De Romeinse Canon gaat volgens historische bronnen zelfs terug tot Apostolische tijden. In de Novus Ordo wordt het Eucharistisch gebed hardop gebeden terwijl dit in de oude ritus in stilte of met zachte stem gedaan wordt.

5. Enkel tongcommunie bij Tridentijnse ritus

In tegenstelling tot de Novus Ordo is handcommunie in de oude, Tridentijnse ritus NIET toegestaan. Er wordt uitsluitend de tongcommunie gegeven. Wegens de vele misbruiken met handcommunie heeft ook paus Benedictus besloten om enkel nog de tongcommunie toe te passen in het Vaticaan. Met tongcommunie is heiligschennis en profanisatie van het Allerheiligste uitgesloten.

De volgende morgen zou ik een misviering in de school bijwonen en kon ik aan den lijve ondervinden wat de oude Tridentijnse ritus in de praktijk inhield. Als puntje 6 kan je alvast toevoegen : veel op uw knieen 'zitten'.

Of met deze ritus, zoals de pere en de frere beweerden, de kerken terug zouden vollopen lijkt me iets te kort  door de bocht maar ik was hen alvast dankbaar om nader kennis te maken met dat determinerende stuk van hun leven.

Ik herinner uit mijn tijd in het internaat dat mijn ouders ongeveer 14.000 bfr betaalden voor een Trimester Zepperen, bij de Assumptionisten. Voor deze school dient men echter 700 Euro iedere maand neer te leggen. Het is dan ook vanuit een sterke overtuiging en het grote gelijk dat ouders hun kinderen naar deze alles behalve luxueuze school sturen.

In de denkwereld van deze mensen is er naast het bewaren van de oude ritus ook weinig ruimte voor nieuwe en andere culturen. Diversiteit op zich  houdt in zekere mate gevaar in

 Ik bespaar jullie de vele vragen die ik die avond gesteld heb maar eentje wil ik jullie niet onthouden toen we het hadden over het grote protest van de Franse bevolking tegen het homohuwelijk en homofilie in het algemeen. Op de vraag of zij een kind van een homokoppel zouden toelaten tot hun school was het antwoord van pere X heel duidelijk omdat dit kind in hun ogen niet met de juisten waarden en het juiste referentiekader werd opgevoed en zou kunnen zorgen voor contaminatie in de eenheid van denken van de school. Een kind heeft immers een vader en een moeder nodig om in balans te zijn. Een rotte appel...het antwoord was dus over duidelijk Non !

Ik ben hier verder niet op ingegaan en maakte een eind aan dit thema door een andere vraag te stellen met in mijn achterhoofd, als man en vrouw zo belangrijk zijn in de opvoeding van een kind : waarom werd er (dan)zo weinig neergepend over Jozef?

Niettegenstaande onze kijk op de wereld zo wezenlijk verschilde, was het wederom een avond om te koesteren en dankbaar te zijn voor de gastvrijheid en in een bepaalde zin ook openheid van deze drie mensen. Het gaat ze goed !