De luxe camping bleek dan wel een zwembad te hebben, anderzijds werden de eendagscampeerders geplaatst aan de rand van de camping aan de kant van een - zo bleek deze morgen - een bijzonder drukke baan. Bovendien huisde denk ik een 50-tal duiven in de kruinen van de bomen boven me. The bird was er niets tegen. In de aflevering van the Dove werd er volle bak gekird (of hoe zeggen ze dit?) en volle bak aan het nageslacht gedacht. De combinatie van het straatverkeer en het onaangename geluid van de duiven zorgden er dus voor dat de nachtrust niet dat was. Dit liet zich meteen gevoelen tijdens de eerste kilometers van de tocht vandaag. Niets forceren was de boodschap, en na een uurtje of zo kwam ie er dan ook helemaal door.
De tocht was eerder van korte aard, net geen 20 km en verschilde van de eerdere tochten door de aanwezigheid van bossen, grote bossen waar een mens al eens zijn weg kan kwijt geraken, zeker als de bewegwijzering te lijden had van overwoekerend groen of hout etende insecten. Het kompas er dus vandaag even moet bijhalen zodoende ik zeker de juiste richting aanhield. Een maal terug in een open vlakte was het dan nog een kwestie van zich te orienteren.
Zoals ik gisteren reeds zei : geen zeezichten meer maar daarentegen vergezichten van glooiend landschap. Mooi, heel mooi.
Voorlopig gaan mijn gedachten tijdens het stappen uit naar al het moois dat mijn ogen opnemen en het proberen in te beelden hoe ik me zal voelen over pakweg 2 weken. En voorts, wordt er nog niet veel gedacht.
Gisteren waren mijn buren op de camping Veerle en Lorenz, een koppel jawel uit Gent. Niet echt exotisch maar wel supertof als je een ganse dag nog geen 10 woorden uitgesproken hebt. Veerle, 6 jaar ouder dan hare Lorenz, die Geschiedenis studeert, is een spraakwaterval maar van het goedhartigste soort. Lorenz, een beetje atypisch, want naast zijn studie Geschiedenis, zijn eerder Robinson Croesoe-look en zijn aanleg voor avontuurlijk reizen (met de vrienden) sjot hij in tweede provenciale. Ik ga hier geen bedragen noemen maar menigeen in non profit sector zou niet goed worden van de gages van die mannen. Toffe kerel wel.
Zij zouden verder zuidwaarts reizen, richting Normandie, ware het niet dat hun gps van Italiaanse makelij is (en Lorenz van het avontuurlijke type), en ik ze vanavond heel toevallig terug aantrof op de camping waar ik mijn tentje ook heb opgeslaan. Of zouden het mijn eerste groupies zijn?
Super!!! Wij (Lorenz en ik) zijn terug in Gent en vonden het leuk om toevallig Pelgrim Geert te ontmoeten.
BeantwoordenVerwijderenVeel succes met de reis!!!!!!!!!!!!!!!!
Groetjes uit Gent