Dag 13 : Bapaume - Peronne

Dag 13 : 

Het werd mijn laatste dag in de regio Nord Pas de Calais. Ergens tijdens deze dag zou ik niets vermoedend de regio Picardie binnen stappen.

Om jullie schoolse kennis geografie wat op te krikken, het volgende weetje : 

Het land Frankrijk is opgedeeld in 22 regio's zoals Bretagne, Normandie, Nord Pas de Calais, Picardie,.. en 5 outre mer gebieden die dezelfde politieke armslag hebben als een regio. Iedere  regio bestaat uit departementen en zo heeft de regio Nord Pas de Calais twee departementen : het departement Nord en hoe origineel toch het departement Pas de Calais. 

Niet tegenstaande de leegte en de grootsheid van de ruimte tussen de kleine dorpjes die op mijn pad lagen, zo las ik, heeft de regio Nord Pas de Calais de tweede bevolkingsdichtheid van Frankrijk ,na Ile de France. Nog minder volk op de rest van mijn trektocht ?

In de veronderstelling dat de aanwezigheid van diertjes omgekeerd evenredig staat tot de aanwezigheid van de mens, hoop ik dan maar dat menig specie van het dierenrijk zich zal aandienen. 

Op uitzondering van de blijde intrede van mijn liefste op het einde van de dag 13 was de markantste ontmoeting van de dag die met een, naar ik mag vermoeden, bijziende haas. Op een gegeven moment in een van vele vlaktes op een goed begaanbare veldweg stopte ik mijn gemoedelijke tred om een haas die een beetje verderop de omgeving verkende te observeren. De windrichting zat alvast goed,  komende van de haas en dus via mijn zweetgeur was ik niet te detecteren. Beweegloos probeerde ik op te gaan in het landschap, wederom geholpen door de perfecte camouflage eigenschappen van mijn ABL-shirt. (ABL = Armee Belge Belgisch Leger)

De haas niets vermoedend kwam steeds dichter en dichter totdat hij een goede 2 meter van me verwijderd halt hield, zijn oren spitste, en met zijn oogjes verder probeerde een idee te vormen van het vreemd gegeven dat op ongewone afstand van zich bevond. Heb nog nooit een haas zo zien ketsen - ketsen is het Limburgse werkwoord en beschrijft wat men doet na het uithalen van een kwajongensstreek - op het moment dat ik het beest nochtans vriendelijk toesprak. 

Het was  de eerste dag dat ik in de regen mijn dagetappe begon. Na een goede twee uren gingen de hemelsluizen echter terug dicht en het spektakel van herboren leven ontspon zich aan mijn oog en oor. Volgeltjes vonden hun partituren terug en de eerste zonnestralen gaven extra cachet aan het landschap. 

Starten in de regen is iets wat je van nature niet doet. Men heeft de neiging te wachten op een beter moment om de voor de hand liggende reden. Paradoxaal genoeg was het de eerste keer dat ik de nodige druk ervoer om toch maar niet te dralen en te vertrekken. 

Op dag 13 lagen overbrugde ik twee belangrijke Franse verkeersaders. De A1 : Parijs - Lille en de A2 : Parijs - Brussel. Op die laatste brug heb ik het Belgisch vlagske nog eens boven gehaald met hetzelfde overweldigende getoeter en gezwaai voor gevolg op uitzondering van die ene Hollander die waarschijnlijk de laatste interland tegen de Rode Duivels nog niet verteerd had en beleefd een middenvinger tegen de voorruit duwde.

Misschien nog twee vluchtige ontmoetingen vermelden. De ene met een vrouw wiens echtgenoot werkte als onderhoudsman van de  Common Wealth begraafplaatsen in de regio, de andere met een jongeman van ongeveer 20 die zich zorgen maakte over het vinden van een geschikt appartement en fatalistisch tegen me zei : peut-etre il faut que j'achete aussi une tente pour le cas mes parents me mettent a la porte...

Dag 13 eindigde met een zalig bezoek van mijn sjattie Vanessa die me de komende 2 dagen zou vergezellen op mijn tocht. Beste lezer, permitteer me om al het mooie dat we samen beleefd hebben buiten het domein van het publiekelijke te houden. Bij deze hoop ik ook meteen dat dit uw verbeelding verder aanscherpt.

Een ding wil ik u misschien nog kwijt : uit haar rugzak toverde ze twee Vosbergskes te voorschijn. 

Beste lezer,  Vosberg is de naam van een nieuw Belgisch Triple bier gebrouwen door Patje Bruylant. Ik prijs me vereerd dat  ik alvast een van de eerste flesjes mocht  proeven. Als dat geen vloeibaar regal was.