Dag 10 : Comblain St Abbe - Arras

Dag 10 :

Na de ochtendmis volgens de oude ritus, was er nog een ontbijt voorzien door frere Joseph. Inmiddels hadden ook een Argentijnse en Spaanse frere het gezelschap versterkt en het ontbijt was geanimeerd. 

Ik was niet bepaald gehaast vermits de tocht niet meer dan een goede 20 km was.

Rond 9u30 zette ik dan aan richting Arras waar ik een dagje zou rusten. Het landschap verschilde niet veel van de afgelopen dagen. Agrarisch gebied -gevuld met gewassen zoals aardappelen, koolzaad, porei, aardbeien, mais, graan, gerst - vulde de lege ruimte tussen de verschillende dorpjes die zich telkens eerst met de toren van hun kerk aandienden. 

Arras naderend verdween het agrarische karakter en werd er plaats gemaakt voor een riviertje met heelwat groen aan de oevers. Op een gegeven ogenblik werd mijn aandacht gevestigd op een diertje aan de overkant dat met haar snuitje op zoek was naar, ik vermoed, voedsel in lange slierten van groen. Het duurde even vooraleer het kleine dier - zie perfecte Belgian Army T- shirt camouflage - door had dat er een natuurlijke vijand aan de overkant in alle rust aan het toekijken was. Snel ging het op de loop. Weet niet welk diertje het was, kan zelfs een gewone rat zijn geweest. Toch heb ik zeker 10 minuten naar het  tafereel aan de overkant staan kijken. Ook dat is Pelgrimmen.

Geen 30min later hoorde ik plots een vrouwelijke stem achter me. 

Het was met een Engels van het alo alo- gehalte dat de mevrouw me uitnodigde om iets te komen drinken. Haar echtgenoot en zij hadden me zien passeren en in een vlaag van menselijke goedheid hadden ze snel beslist om een eenzame aan hun tafel uit te nodigen. Het drankje werd een volledige lunch tijdens de welke ik kennis maakte met la reine de la confiture, Josette, en le roi du chicon, Philippe.

Josette, had net confiture gemaakt en hare Philippe noemde haar plagerig la reine de la...

Zelf doopte hij zichzelf als roi du chicon, goed wetende dat hij net een Belg in huis had gehaald . Zijn grootvader op zoek naar diversificatie van zijn gewassen was tijdens een bezoek aan Belgie op het idee gekomen om ook Witloof in Frankrijk te laten wassen. De eerste 2 jaren van zijn agrarisch initiatief trok hij telkens naar Belgie om zaadjes te kopen. 

Maar, volgens de familiale overlevering, werd de Fransman het derde jaar omdat hij steeds meer zaad vroeg door de argwanende Belgen met slecht zaad terug naar Frankrijk gestuurd. Dan maar zelf voor zaad zorgen en zo gebeurde, en hoe? Volgens roi Philippe kopen de Belgen nu het zaad in Frankrijk en wordt dit niet langer in Belgie gedaan.

Het wassen van de chicons daarentegen blijft een metier apart en door hun savoir- faire blijven de Belgische chicons het neusje van de zalm onder de chicons.

Philippe, werkzaam in de landbouw, wist tevens te vertellen dat de Belgen de grootste kwekers van tomaten zijn. Dus niet alleen bier, chicons en chocolat maar ook tomaten, jawel rode tomaten.

Het was een ongelooflijk fijn gesprek met deze twee grote kleine kinderen die na vele jaren samen nog zichtbaar elkaar bijzonder graag zagen.

Even werd het een beetje emotioneel toen Josette aan me vroeg om ergens in Rome een kaars te branden voor haar oudste zoon Mathieu die al meer dan 20 jaar geleden aan een overdosis was gestorven. 

Als ik er geraak,  Josette, ik ken al een plaats !